Psio - kocio - królicze relacje :D

Każdy człowiek potocznie nazywany psiarzem wie jak przebiegają relacje jego czworonoga z innymi :D Zna psie przyjaźnie, psie spięcia lub nieporozumienia, psie zabawy, gonitwy czy bójki. A co się dzieje kiedy  w domu mamy też innych lokatorów typu słodki kotek, uroczy króliczek, ćwierkający wróbelek, a może nawet miniaturową kózkę (kiedyś na pewno u mnie zagości :D Miniaturowe świnki, na które teraz jest szał jakoś do mnie nie przemawiają, ale kózka to jest to!)

 

Oprócz wszystkim tutaj znanej Abi w moich progach w 2012r. roku zawitała też czarna kotka, o jakże skomplikowanym imieniu Czarna ( tak wiem nie popisałam się ;) oraz w 2011r. króliczka Stefa.  Przy okazji przebywały u nas jeszcze dwa uratowane wróbelki, które po odchowaniu trafiły na wolność :D Obawy jakieś tam były, bo nie wiem czy można jeszcze gorzej dobrać zwierzęta :D Z opowiadań ekspertów wynikałoby, że niewinny króliczek zostanie zjedzony przez kota, a potem kota zje pies. Ale uspokajam! Wszyscy żyją i póki co nie zanosi się na rodzinne zabójstwo ;)

Pies i kot zabójca

Czarna (jezdyś jakie to imię jest straszne. Trzeba pomyśleć nad zmianą danych :D) to prawdziwa diablica zarówno z wygląda – czysta smoła z kilkoma białymi włoskami na klacie – jak i z charakteru. Ona nie da sobie pogrywać. Jeśli chce położy się na środku łóżka i nie ma że boli, ty masz spać na z boku, ona jest tu księżniczką. Jeśli chce pokaże brzuszek do głaskania, ale spróbuj tylko przesadzić! Od razu do gry wejdą pazurki i twoja ręka będzie przypominać istne pobojowisko. Z łaski swojej pozwoli się wziąć na ręce, jednak po upływie 20 sekund napotkasz jej zabójczy wzrok i już wiesz że to nie przelewki ;) Trzeba odłożyć królewnę na ziemie. Oprócz tego jest mordercą z krwi i kości, dlatego codziennie przed drzwiami mamy nowe ofiary jej zbrodni... Do tych wspaniałych cech dochodzi również wieeelkie łakomstwo ze strony owej damy :D Dziewczyna potrafi co 15 minut wygłaszać swoją symfonie tak, że uszy i głowa pękają, dopóki nie dostanie ukochanej karmy i przy okazji nie przybierze dotykowych kg… Tak wiem, przypomina mały worek treningowy… ale nawet nie wiecie jaka jest szczęśliwa kiedy widzi rękę sięgającą do worka z żarełkiem!

Abi nie ma łatwo z tą kocicą ;) Mimo tego do spięć nie dochodzi. Dziewczyny miski mają koło siebie i żadnego problemu do tej poru nie było, co mnie bardzo cieszy. Nie ma też spin przy wspólnym spaniu na łóżeczku pańci. Oczywiście obie księżniczki mają swoje posłanka, ale co tam na łóżku najlepiej się wysypia! A już w ogóle najlepiej jak się wraca mokrym, oo tak! Wtedy to już jest cacy stuk - stuk :D

Jednak zazwyczaj zwierzaki nie zwracają na siebie uwagi. Każda ma swoje życie i swoje do zrobienia. Jak którejś coś nie pasuje to schodzą sobie z drogi. Czasami śpią słodko koło siebie, czasami kicia liżę Abi po pyszczku, a czasami zasadzi jej bokserski cios w nos tudzież Abi zazdrosna przychodzi i próbuje na siebie zwrócić uwagę, depcząc wszystko dookoła ( tak… w tym również kota ). Różnie to bywa, ale na pewno dziewczyny się lubią. Zawsze towarzyszą sobie na ogródku, czasami coś zmaglują (np. zniszczą grządkę ;) Jednak i tak najbardziej urzeka mnie to kiedy kicia idzie z nami na wieczorny spacer i zachowuje się jak pięknie wyszkolony psiak, podążający za panią nawet mimo szczekających burków z płotem :D

Pies i królik monster

Stefania ma już prawie 3 lata, wiec z Abi znają się praktycznie od samego początku ;) Przyjechał do nas mały, słodki króliczek. Pan zapewniał, że wyrośnie z niej zwykły krótkowłosy zwierzaczek taki jak te, które hasały wesoło w sklepie… Nie warto było tego słuchać, bo z upływem czasu ze Stefą zaczęło dziać się coś dziwnego. Futro rosło i rosło, tak że królik, królika już nie przypominał. Może jakąś wielką kule albo poduszkę ;) W ruch poszły nożyczki, Stefcia jakoś doszła do siebie, niestety po miesiącu znowu stała się kulą futra. Nie mam pojęcia co to za rasa królika (może ktoś bardziej obeznany nam pomoże?), ale na pewno przyciąga uwagę każdego kto zawita w naszych progach :D Wszyscy pytają się: ,,Co to jest?! Co wy macie w tej klatce? To jest królik, woow? Też chce takiego!” Uwierzcie mi nie, nie chcielibyście… Obcinanie, czesanie i ogarnianie tego stwora daje w kość, no chyba, że ktoś jest króliczym zapaleńcem :D

Tutaj mała Stefcia i to co z niej wyrosło, ale już po wkroczeniu nożyczek :D Oszczędzę Wam zdjęć przed ostrym cięciem

Ogólnie Stefa nie wychodzi za obszar swojej i klatki i wybiegu, więc czasami zapominam, że posiadamy takie zwierzątko ;) Jest spokojna: większość czasu leży, gryzie gałązki, wywraca miskę z jedzeniem… albo nasłuchuje co się dzieje. W cieplejsze dni hasa po podwórku na szeleczkach i smyczy :D Nawet nie chcecie wiedzieć min sąsiadów gdy wyszłam z nią kiedyś przed ogródek haha Dla własnego spokoju wolę już tego nie robić :D Do szczególnie milusińskich nie należy, czułości to nie jej bajka. Woli obczajać swój teren (czyt. klateczkę ;) Aaa  i to co powala totalnie wszystkich, Stefa umie grać w karty :D To znaczy wybiera sobie pojedyncze sztuki z talii, którą daje jej przed nosek i nimi rzuca ;) Tak to całkowity zakres wytężenia jej króliczego móżdżku.

Jeśli chodzi o to jak godzą wspólne bytowanie, to Abi i Stefa baaaardzo się lubią. Czasami sunia leży w jej wybiegu i śpi, króliczka biega po niej, skacze. Zdarza się też, że Abi wyjada jej ziarenka z miski…, a w cieplejsze dni chodzą razem po ogródku. Pamiętam, że na początku Abi się jej bała – woow co to za stwór - ale od razu zdecydowała – o tak, lubię ją!

Tak jak widzicie mimo całkowitych przeciwieństw, da się połączyć mieszankę wybuchową :D Co więcej wyszło z niej coś naprawdę pozytywnego! Nawet kicia toleruję Stefę, czasami przychodzi i patrzy się na nią. Do bliższych kontaktów nie dopuszczamy, każdy wie z jakich powodów ;) Warto nie utożsamiać psa z kocim mordercą, a kota z zabójcą gryzoni i łamać stereotypy (które niestety królują do dzisiaj).

Kot zabójca...

A u Was jak wyglądają zwierzęce relacje?
Dzielcie się w komentarzach!