Wobbler - psi zabijacz czasu :)

Kto nie pogardzi serfowaniem po Internecie? Może chwilka na facebooku? O, a pamiętacie jeszcze simy i czas (który jakoś nagle szybciej leciał) kiedy byliśmy wlepieni w ekran? No właśnie, komputer… to jest nasz, człowieczy zabijacz czasu jak nie uzależnienie. A dlaczego nasi psi towarzysze mają mieć gorzej? Dla nich też powstał najlepszy kawałek (czerwonego) plastiku na tej planecie :D

Przedstawiamy, dobrze wszystkim znanego Wobblera :D Coś tak prostego i uzależniającego, że Abi (zamiast spać i grubnąć) może spędzić nad nim ogrom czasu (biegając, kombinując i – co najważniejsze! – zbijając kilogramy). Patrzcie jak się biedulinka stara i boksuje, żeby dostać żarełko :D

Kiedy nie mamy czasu na długi spacer (choć to zdarza się bardzo sporadycznie), ktoś nas nagle nawiedzi i muszę zająć się gośćmi, a czasami po prostu jako zabawę w domu :) A co gdy jedziemy na przykład do rodziny i księżniczka zostaje w domu? W moim przypadku obawiałabym się zostawić ją sam na sam z Wobblerem, co wynika z faktu, że uderza nim o wszystko i boję się, że mogłaby coś zrzucić (nie daj boże telewizor), a wtem nieszczęście gwarantowane. Dlatego w takich sytuacjach zostawiam jej zwykłego bałwanka :)

Początkowo zamówiłam jej super-hiper smakołyczki, żeby jej motywacja sięgała zenitu :D Dopiero kiedy zrozumiała w czym rzecz polega, zamieniałam powoli na karmę. Oczywiście często dosypuje jej coś ekstra, tak żeby raz za czas wyskoczył smakowity kąsek, ale podstawę wypełnienia w naszym przypadku stanowi karma :)Dodatkowo bierzmy pod uwagę, że takie rarytasy jak szynka, ser w plasterkach lub wszystko co płaskie i wilgotne będzie się lepić do ścian zabawki – tym samym nie wypadać :/ To zdecydowany minus. Ja dorzucam jej trochę kiełbaski lub sera pokrojonego w kostkę (wtedy dużo lepiej go wydobyć).

Moja, moja tylko moja! 

A no na tym, że działa na zasadzie bańki- wstańki :D Zawsze powraca do swojej pierwotnej, pionowej postawy przez co cały czas gibie się na boki i zachęca psa do zabawy. Oczywiście posiada też otwór (dosyć spory), przez który wylatują smaki, a przy mocnym uderzeniu wydostaje się nawet cała seria :D Tym samym możemy się domyślić, że dla psa nawet zwykła karma stanie się mega atrakcyjna, bo to on swoim trudem spowodował, że wyleciała, więc jak najszybciej trzeba ją zjeść i wydobyć kolejną :)

Dodatkowo, pies nigdy nie wie co wyskoczy i w jakich ilościach – raz to będzie jedno ziarenko, drugi raz dziesięć, a za trzecim smakowita kiełbaska (czyt. większa motywacja) :D

Pierwsze dwa kongowania nie były tak emocjonujące jak teraz, bo Abi dopiero dochodziła do tego kiedy smaki wylatują :) Za pierwszym razem to boksowała, to popychała nosem albo skakała na konga i po około 10 min. widać było, że jest trochę zrezygnowana (przez to, że bawiła się bardzo chaotycznie nagrody  wylatywały w małych ilościach) :P Dlatego zachęciłam ją chwilowo głosem i kiedy znowu zaczęła się starać szybko odkręciłam Wobblera, w nagrodę zjadła trochę smakołyczków ze środka i znowu zakręciłam. Oczywiście motywacja od razu skoczyła w górę - bo przecież w środku jest tona smakowitości! :D Powtarzałam to przez kilka sesji w coraz to dłuższych odstępach czasu, aż do momentu kiedy całego Wobblera potrafiła wyjeść sama :) *Rzecz jasna na samym początku, możemy sami popychać Wobblera, żeby pokazać psu w jaki sposób może dostać się do smakołyków, a potem powoli go usamodzielniać

Oczywiście każdy pies znajdzie swoją technikę wyjadania smakowitości :D Abi na przykład przyjęła jakże skomplikowaną wersję popychania noskiem, przyciskania otworu do ziemi, a w krytycznych sytuacjach boksowania ile sił w łapkach :D

Daje łapkę w górę! Jedynie nam się porysował, ale to normalne. Abi go nie gryzie, więc nie jestem w stanie powiedzieć jak sprawdza się w takich warunkach (choć widziałam makabryczne zdjęcia w necie :D), ale przy boksowaniu i noskowaniu jest jak znalazł :)

Oczywiście zajętego psa w chwilach kiedy nie mamy czasu na zabawę/trening/spacer (dowolne skreślić), a nie chcemy, żeby zanudził się na śmierć ;) Jednak według mnie daje on dużo więcej korzyści :D

Przede wszystkim jest to aktywne wyjadanie pokarmu, więc idealnie sprawdzi się u psów z nadwagą. Dodatkowo według moich obserwacji motywacja psa na jedzenie zwiększa się, bo nie dostaje on michy przysłowiowego żarcia, tylko sam stara się o zdobycie pokarmu i jest to dla niego mega nagroda, bo wkłada w to swój wysiłek. Toteż idealnie sprawdzi się dla psów niejadków, bo zwykłe jedzenie nagle staje się duużo atrakcyjniejsze (pies jest zaskakiwany - raz wyleci jeden smak, a za drugim kilkanaście i smakowita kiełbaska). Co za tym idzie możemy zaliczyć to do kreatywnego spędzania czasu (zabawy), czyli pies myśli! No właśnie, każdy z nich kombinuje, myśli (!!) i znajduje swój własny sposób wyjadania (możemy tu także doszukać się proponowania przez psa zachowań) – czyli rozwijamy psi mózg :D I właśnie ten ostatni podpunkt jak dla mnie najważniejszy!

No i co o nim sądzicie? Warto wydać te 50zł (najtaniej w zooplusie :D) na takie cudo? Powiem Wam, że nie używamy go mega często – raczej się nie nudzimy, a dodatkowo mamy częściowo spaloną miskę, więc wolę podać jej żarełko na treningu niż władować do Konga. Raz za czas w ramach zabawy albo super nagrody po sztuczkowej sesji daje jej Wobblerka i traktuje go bardziej jako rozwijanie psiego móżdżku :) Ja i Abi dajemy okejke, nam się podoba! :D