Obedience Movie! :D

Ostatni wpis o poczynaniach obediencowych był lata świetlne temu ;) Zdecydowanie potrzeba zaktualizowania tematu, bo trochę się od tego czasu pozmieniało. Najpierw krótkie podsumowanie, a potem wisienka na torcie, czyli mojej hiper produkcji film :D

W głowie mam tyle myśli, że znowu nie wiem od czego tu zacząć. Może od tego co napawa mnie największą dumą i przy czym rośnie serducho, czyli chodzenie koło nogi :D To zdecydowanie najsilniejszy punkt naszego programu. Oprócz normalnego tępa robimy też powolne (czyli trzeba zrobić jeszcze bieg). Sunia ładnie się pilnuje, chodzi równo, nie skrzywi się na bok i jeszcze pęknie wyciąga łapki.  Tak, tego zdecydowanie potrzeba mi było do pełni szczęścia :D

Zwrot też jest ok. Mamy ten z obieganiem i jeszcze nie było z nim większych problemów, raczej nas nie zawodzi ;)

Zakręt w prawo i lewo to nowy wypracowany element :D W prawo w końcu zaczął wychodzić (przedtem sunia była zbyt daleko nogi), a z tym w lewo miałyśmy dużo większy problem. Chciałam, żeby nie polegało to na przepychaniu się, aż w końcu pies zrozumie, że zmieniamy kierunek. Moim celem był ładne równanie dupką do mojej nogi – to wygląda dużo schludniej :) Wiele pomogło nam odgrzebane, obracanie na misce (przednie łapki na przedmiocie, tylne na ziemi). Sunia szybko ogarnęła temat i na reszcie mamy pierwsze udane wykonania :D

Zatrzymywanie koło nogi trochę się popsuło. Zaczęłam je robić od nowa, bo nie chciałam, żeby całkowicie legło w gruzach ;) Chodzi mi głównie o to żeby Abi siadała szybciej i zawsze równiutko koło nogi. Myślę, że nie będzie z tym większego problemu.

Dostawianie do nogi na razie najlepsze odkąd pamiętam :D Mamy zwykłe dostawanie kiedy poruszam się w bok, o 90 i 180 stopni oraz co kroczek do przodu. Chciałabym jeszcze dopracować o 360 i w tył :)

Przywołanie to również coś nowego. Przedtem jakoś nie mogłam się przemóc, bo Abi zawsze siadała krzywo albo przede mną, co zawsze kończyło się lekką załamką. Na dzisiaj mogę powiedzieć, że pierwsze próby zostały zakończone powodzeniem :D

Pozycje. Tu ma mieszane uczucia, nie wiem dlaczego, ale raz są idealne, za tydzień średnie, za kolejny fatalne, a potem powtórka z rozrywki ;) Na razie nie jest źle, ale mogłoby być lepiej, bardziej precyzyjne no i muszę w końcu zwiększyć odległość na więcej niż 1,5 metra ^^

Motywacja na zabawki uległa wielkiej poprawie. Abi jest mega najarana i mogę spokojnie wplatać zabawki w trening, bez obawy że zostaną wyplute ;) Teraz to najlepsza nagroda, duużo fajniejsza od zwykłego jedzenia ^^

Robimy też początki do pozycji w marszu ;) Coś już tam wychodzi, ale jeszcze trochę pracy przed nami. Obieganie bardzo się poprawiło i zrobiłyśmy również na lewa stronę (Abi zakodowała sobie w móżdżku, że bieganie na lewą rękę jest czymś nie do końca normalnym i trzeba wtedy wpadać mi pod nogi i tratować pachołki…)

No i aport formalny, czyli NAJWIĘKSZE wyzwanie! Jeszcze 4 miesiące temu, Abi na widok koziołka całkowicie się poddawała, a wzięcie go do pyszczka wywoływało ucieczkę i stanowcze NIE z jej strony. Teraz sunia już umie podawać mi go do ręki, zaczynamy pierwsze próby z podążaniem z nim za mną, robimy wyścigi do koziołka, początki wysyłania do aportu z pozycji równaj  i wprowadziłam też otwartą i zamkniętą rękę ze smakami, która ma sygnalizować kiedy pies robi coś źle i działa cuda, serio :D Tak wiec niemożliwe staje się coraz bardziej możliwe!

No i jak zwykle wałkujemy przeróżne ćwiczonka na motywacje, skupienie, samokontrole, podążanie za mną, zostawanie w rozproszeniach, pilnowanie pozycji itd. Może wydają się mało przydatne i nudne, ale bez nich ani rusz :)

Teraz bez zbędnego przeciągania, zapraszamy do oglądania! 

Ps: takie wpisy, planuje robić co około pół roku, żeby podsumować nasze postępy obikowe :D W kolejnym zawita już do nas kwadrat i mam nadzieje, że będzie dużo bardziej urozmaicony ^^

PPs: Czy tylko ja choruję na brak zdjęć? Przy tej pogodzie każde jest tak samo bure i ponure :(

Tyle mamy miejsca do biegania :)