Jak zabrać się za sztuczki?

Ostatni post minął pod tematem obedience (dziękuje za tak miły odzew! Czytając komentarze dosłownie rozpływałam się w morzu radości :D), wiec teraz czas na coś co wypełnia nam coraz krótsze niestety wieczory, czyli SZTUCZKI. To właśnie od nich zaczynałam i dzięki nim wdrążyłam się w psi świat – pewnie z resztą jak spora część z Was :)

Od 3 lat coś tam sobie dłubiemy, wymyślamy nowe sztuczki i trochę się już tego uzbierało :) Pomyślałam, że mogłabym sprzedać Wam parę tricków i opisać pokrótce jak wyglądają nasze sesje klikerowe :D Jednak na początku zacznę od tego co najważniejsze, czyli szukaniu inspiracji. Internet to niezgłębione źródło informacji, niczym studnia bez dna i można czerpać do woli :) Zarzucę tutaj moimi dwoma guru w sztuczkobraniu (mimo, że mam ich multum, to te dwie dziewczęta zasłużyły na wyróżnienie). A mowa tu o Alenie Smolikovej  i Viktorii Obetkovej . Wpadnijcie na ich kanały na YouTubie, bez dwóch zdań jest co oglądać :D

Dla mnie sztuczki to przede wszystkim rozwijanie psiego umysłu, bo ileż to pies musi się nakombinować i  wymęczyć swoje półkule, żeby w końcu dość do celu :) A żeby można było myśleć potrzebne są do tego odpowiednie warunki. I to właśnie pierwszy punkt, często pomijany i nie brany pod uwagę. Oprócz miejsca (przestronnego, gdzie pies czuje się bezpiecznie, pewnie, stabilnie i nikt nie będzie nam przeszkadzał) bardzo ważna jest też pora dnia. Abi zdecydowanie lepiej ćwiczy się wieczorami lub po południu, wtedy jej motywacja osiąga poziom szczytu. Rano zazwyczaj przewraca się na drugi bok i ma w poważaniu co dzieje się dookoła ;) Kiedy chcemy posztuczkować na dworze bierzmy pod uwagę pogodę, czy nie jest za gorąco, a może akurat przeszła burza i nasz pies odmawia współpracy na mokrej trawce ;) Warto wtedy wziąć kocyk, najlepiej ten podgumowany :D Nigdy nie robię też sesji po posiłku, czy akurat kiedy suni robi sobie drzemkę, a ja zdeterminowana zaczynam ją budzić ;) Rozespany pies na sesji… nie to nie jest dobry pomysł :D

Gdy już wiemy kiedy będziemy ćwiczyć, to co tak właściwie będziemy robić? Tutaj drugi punkt – planowanie :) Zawsze przed sesją/treningiem staram się zapisać lub ułożyć w głowie co będziemy ćwiczyć, żeby nie robić potem 5 min. przerw między ćwiczeniami z rozterką ,, co teraz?!’’ Wtedy pies nie wie o co chodzi, my się wkurzamy i wszystko lega w gruzach… Sztuczki zawsze dzielmy na malutkie kawałeczki, które potem złączymy w całość ;) Nie wymagajmy wszystkiego na raz.

Dobrze uznajmy, że spełniliśmy dwa poprzednie punkty i zasiadamy do ćwiczeń :D No i w sumie myślimy w tym samym czasie o sprawdzianie z fizyki, problemach w pracy czy kłótni z koleżanką. To zdecydowanie nie ma sensu. Przed sesją trzeba całkowicie zresetować nasz umysł, a cała uwaga musi być skupiona na czworonogu. Psy doskonale wyczuwają nasze emocje, przed nimi nic się nie ukryje!

No właśnie te emocje… Czasami potrafią zniszczyć całą naszą pracę :/ Odpuśćmy sobie sesje gdy mamy zły humor lub jesteśmy chorzy. Nasz emocje muszą być odpowiednio dopasowane do pracy z psem. Jak możemy na prawdę się cieszyć, kiedy nasze myśli zaprzątnięte są problemami? Musimy być szczerzy w tym co robimy :) Dla mnie bardzo ważne jest motywowanie psa głosem, pochwałami i właśnie emocjami. Wiele psiaków całkowicie się poddaje kiedy usłyszy jedno smutne westchnienie z naszej strony (w tym Abi), dlatego próbujmy cieszyć się jak dzieci z każdego dobrze wykonanego zadania. To samo odnosi się do naszych ruchów. Nie możemy być spięci, ale unikajmy też całkowitego luzu gdzie sami nie wiemy co właściwie robimy ;) Podsumowując nasze emocje do podstawa! Gdy wyciszamy psa my też musimy być spokojni, kiedy chwalimy możemy pozwolić sobie na małą euforię :D

Sesji nie róbmy też codziennie - 3, 4 razy w tygodniu w zupełności wystarczy. To samo tyczy się czasu jej trwania, kilka treściwych minut jest dużo lepsze niż 20, po których nasz pies padnie jak mucha ;) Stawiajmy na niedosyt pracy niż przesyt.

Sztuczki starajmy się też dopasować do psa. Nie wymagajmy od otyłego czworonoga, bez wyrobionych mięśni i podstaw ogarniania ciałka, żeby zaczął chodzić na przednich łapach albo uczyć psa ze wstrętem do wody puszczania w niej bąbelków. Dla niego praca z nami ma być przyjemnością. Nie zniszczmy tego przez nasze chore ambicje.

Kolejne nagradzanie, bez tego ani rusz :D Przede wszystkim musi być mega urozmaicone. Jeśli chodzi o jedzonko to nie używajmy w kółko tego samego. Starajmy się wymyślać cały czas nowe przysmaki (parówki, pieczone ciacha, pasztety, żwacze, gotowe smaki, konserwy, kurczak itd.) Nie nagradzajmy też zawsze podając je z ręki, możemy też rzucać, uciekać z nimi, podrzucać do góry czy rozsypać w trawie. Tyczy się to też zabawek – im więcej tym praca dla psa jest ciekawsza i możemy wzbudzać w nim różne emocje ;) Wyobraźmy sobie, że jesteśmy naszym czworonogiem, co byłoby dla nas ciekawsze - jedna rzucona piłka, czy 10 wypadających spod bluzy? Jasne, że to drugie, dlatego starajmy się być kreatywni i powiększmy nasz psi asortyment :)

Nagradzać musimy też odpowiednio dopasować do wykonywanego zadania. Im trudniejsze zadanie tym fajniejsza nagroda. Dla przykładu sesje zaczynamy od łatwego ćwiczenia, które nagradzamy smakiem. Z kolei na koniec zostawiamy najtrudniejszą rzecz do wykonania i ją nie nagradzamy już tym samym ;) Dużo lepiej jest użyć do tego coś ekstra np.; zabawki czy Konga. To samo tyczy się wykonywanej czynności, gdy chcemy wyciszyć psa użyjmy smakołyka, gdy pobudzić zabawki :) Pamiętajcie wszystkie chwyty dozwolone!

A na koniec jasna komunikacja! Wyobraźmy sobie, że jesteśmy na obcej planecie i nic nie rozumiemy. Wyraźne słowa i gesty to podstawa. Na każdą sztuczkę miejmy osobne hasło starajmy się ich nie mieszać. Bardzo potrzebne jest też słowo klucz, kończące sesje, żeby psiak mógł zrelaksować się po pracy, bez obawy że za chwilę znowu coś będziemy od niego wymagać :)

To taki mały skrót naszego sztuczkowania, bo mogłabym pisać o tym jeszcze 5 razy tyle. Najważniejsze by być kreatywnym i cały czas zaskakiwać psa, przez co sam będzie domagał się, żebyśmy coś porobili, a to chyba podstawowy cel i najlepsze uczucie dla każdego psiarza :D

Ps: Oczywiście zakupcie klikery! Tyle myśli kotłowało mi się w głowie, że zapomniałam o tym wspomnieć ;)